W związku z obecną sytuacją epidemiologiczną, obserwuje się przypadki nieuzasadnionego opuszczania przez uczniów obowiązkowych zajęć dydaktycznych. Przypominamy, że klasy 1 – 3 w dalszym ciągu uczą się stacjonarnie.

W Polsce obowiązuje nie tylko prawo do nauki, ale także jej obowiązek, który trwa do osiągnięcia przez ucznia pełnoletności. Te kwestie reguluje art. 70 Konstytucji RP i  art 35  ustawy z dnia 14 grudnia 2016 r. Prawo oświatowe  (tekst. jen. Dz. U. z 2018 r. poz. 996, z późn. zm.)

Rodzice ponoszą pełną odpowiedzialność za dziecko do czasu ukończenia przez nie 18-ego roku życia. Tym samym w ramach władzy rodzicielskiej mogą samodzielnie decydować o nieobecności dziecka w szkole (np. z powodu złego samopoczucia, choroby albo sytuacji rodzinnej). Trzeba jednak pamiętać o konieczności realizacji obowiązku szkolnego.

W myśl art. 40  ust. 1 ustawy Prawo oświatowe, rodzice dziecka podlegającego obowiązkowi szkolnemu są zobowiązani do zapewnienia regularnego uczęszczania dziecka na zajęcia szkolne.

Niewywiązywanie się z tych obowiązków grozi poważnymi konsekwencjami dla ucznia oraz jego rodziców lub opiekunów prawnych. Jeśli rodzic nie jest w stanie wywiązywać się z tych obowiązków, to mamy do czynienia z przesłanką do ograniczenia władzy rodzicielskiej. W sytuacji, kiedy dyrektor szkoły podejrzewa rodzica o nadużywanie zwolnień, a tym samym – o naruszenie ciążącego na nim ustawowego obowiązku dbania o regularne uczestnictwo dziecka w zajęciach, wówczas szkoła może zawiadomić odpowiednie organy, które powinny sprawdzić sytuację rodzinną dziecka.

Szkoła nie ma prawa wymagać od ucznia okazania zwolnienia lekarskiego, ale zgodnie z zapisami zawartymi w Statucie Szkoły, nieobecność powyżej 5-ciu dni należy uzasadnić pisemnie do wychowawcy klasy. Ostateczną  decyzję o tym, czy nieobecność ucznia będzie usprawiedliwiona, podejmuje wychowawca klasy po zapoznaniu się uzasadnieniem nieobecności. Wychowawca nie ma obowiązku uznać usprawiedliwienia, o ile stwierdzi, że nie uzasadnia ono wystarczająco powodu opuszczenia zajęć lekcyjnych.

WAŻNE:

Przez niespełnienie obowiązku szkolnego lub obowiązku nauki należy rozumieć nieusprawiedliwioną nieobecność w okresie jednego miesiąca na co najmniej połowie obowiązkowych zajęć (już 13-dniowa nieusprawiedliwiona nieobecność dziecka w szkole jest niespełnieniem obowiązku szkolnego).

Zgodnie z art. 40 ustawy Prawo oświatowe niespełnianie obowiązku szkolnego lub obowiązku nauki podlega egzekucji w trybie przepisów  ustawy z dnia 17 czerwca 1966 r. o postępowaniu egzekucyjnym  w administracji (tekst jedn. Dz.U. z 2016 r. poz. 599 ze zm.). Na podstawie art. 120 § 2 ww. ustawy na ustawowego przedstawiciela dziecka, które nie wywiązuje się z obowiązku szkolnego lub nauki, może być nałożona grzywna w celu przymuszenia do spełniania ciążącego na nim obowiązku. Grzywna może być nakładana wielokrotnie, z tego samego tytułu, w tej samej lub wyższej kwocie – aż do osiągnięcia pożądanego skutku. Zgodnie z art. 121 § 2 i 3 ww. Ustawy jednorazowo grzywna nie może przekroczyć kwoty 10 000 zł, a łączna kwota grzywien – 50000 zł

Bardzo poważną konsekwencją przekroczenia 50 proc. nieobecności na zajęciach jest nieuzyskanie przez ucznia klasyfikacji rocznej.